بررسی پيشرفت توانائی های معلولين شرکت کننده در برنامه آموزش در خانواده طرح توانبخشی مبتنی برجامعه و بررسی عوامل موثر برآن درسال 1379

 عنوان پايان نامه

دکتر پيمان سلامتی

 محقق

 دکترای تخصصی پزشکی اجتماعی

 رشته تحصيلی

 1380

 سال انجام پايان نامه

 دانشگاه علوم پزشکی تهران

 دانشگاه محل تحصيل

سازمان جهانی بهداشت ، توانبخشی مبتنی برجامعه (Community Based Rehabilitation) را بهترين روش جهت پيوستن توانبخشی به فعاليت های بهداشتی و توسعه در کشورهای درحال رشد دانسته است. هم اکنون توانبخشی مبتنی برجامعه در 58 کشور جهان در دست اجراست. در کشور ما نيز بيش از هشت سال است که در 21 شهرستان از 14 استان با تحت پوشش قراردادن 24 هزار معلول به صورت پايلوت در حال انجام می باشد.نقطه اتکای توانبخشی مبتنی برجامعه ، برنامه آموزش در خانواده است . در اين پژوهش وضعيت پيشرفت توانائیهای معلولين شرکت کننده در برنامه آموزش درخانواده طرح توانبخشی مبتنی برجامعه در اين 21 شهر برحسب جنس ، سن، نوع معلوليت ، نسبت آموزش دهنده به آموزش گيرنده و وضعيت اشتغال معلول و رابطه احتمالی آنها و تاثير برخی عوامل مخدوش کننده احتمالی بر آنها بررسی گرديد. اين مطالعه به صورت مقطعی (Cross-Sectional) برروی معلولين روستائی تحت پوشش خانه های بهداشت شبکه های بهداشتی درمانی 21 شهرستان پايلوت طرح توانبخشی مبتنی برجامعه که در برنامه آموزش در خانواده شرکت داده شده و پس از انجام دوره آموزشی مورد ارزيابی کارشناس طرح قرارگرفته بودند ، انجام شد. با استفاده از نمونه گيری تصادفی طبقه بندی شده (Stratified Random Sampling ) متناسب باحجم گروههای بيستو يک گانه شهرستانهای پايلوت ،حجم هرزيرگروه مشخص و سپس تعداد614 نفر معلول به صورت تصادفی ساده از هر شهرستان انتخاب گرديدند. اطلاعات مورد نياز از پرونده معلولين استخراج و در پزسشنامه مربوطه درج گرديد. با استفاده از نرم افزارSpss و تستهای آماری Chi-Square وLogistic Regression آناليز انجام گرفت. بين وضعيت پيشرفت توانائيهای افراد تحت پوشش با گروههای سنی و گروه معلوليت رابطه مشاهده شد. همچنين بين پيشرفت يا عدم پيشرفت توانائيهای افراد تحت پوشش با نسبت آموزش دهنده رابطه مشاهده شد. بابررسی عوامل مخدوش کننده احتمالی ، مشخص گرديد که عوامل درنظرگرفته شده نقش مخدوش کنندگی نداشتند. رگرسيون لجستيک برای پيش بينی وضعيت پيشرفت توانائيهای معلولين بکاربرده شد که مدل مناسبی بدست نيامد. بهترين نتايج در گروههای سنی پائين تر ، معلولين گروه بينائی ، بيماران صرعی ، معلولين گروه يادگيری و گمترين نتايج در افراد کهنسال ، معلولين گروه ترکيبی و معلولين شنوائی و گويآئی مشاهده شد. معلولين که خود مربی خود باشد ( پس از دريافت آموزشهای لازم ) بيشترين پيشرفت و مربيانی که از بستگان درجه اول ، دوم ويآ بهورز نباشند ، کمترين ميزان پيشرفت را داراهستند.

بازگشت به صفحه فهرست پايان نامه ها

 چکيده