از آن روزگاري كه افراد كم توان ذهني را موجوداتي اهريمني و شيطاني مي
دانستند و تنها راه برخورد با آنان را حذف و از بين بردن آنان مي دانستند .
زمان زيادي گذشته است . شايد اين روز را بايد شيرين ترين اوقات براي آنان و
خانواده هايشان دانست. هر چند هنوز هم در بسياري از نقاط دنيا و شايد همين
نزديك ها در بين خودمان ، نگرش هاي منفي نسبت به كم توانان وجود داشته باشد
ليكن بايد پذيرفت كه وجه غالب كار اين نيست . انسانهاي بزرگ و ارزشمندي در
طول اين دوران تلاش كرده اند تا به ديگران بقبولانند كه افراد كم توان ذهني
نيز چون آنان، انسان هستند ولي بايد از موهبتهايي كه خداوند براي انسانها
آفريده است بهره برند . نويسندگان ، هنرمندان ، حقوقدانان ، معلمين، پزشكان
، متخصصين توانبخشي و مديران فراواني در اين مسيرگام برداشته اند و ثمره
تلاشهاي آنان در كتب، مقالات ، فيلم ها ، آهنگ ها و برنامه هاي مختلف ورزشي
و تفريحي نمايانگر است.
يكي
از جلوه هاي زيبايي كه اين تلاشها داشته است، ايجاد و برپائي المپيك ويژه
افراد كم توان ذهني است. پايه و اساس اين المپيك را سالها قبل خانم كندي
خواهر رئيس جموهر فقيد امريكا به همراه همسرش آقاي شرايور بنا نهادند.
آنان معتقد بودند كه هيچ دليلي براي محروم ساختن اين افراد از فعاليت هاي
تفريحي و ورزشي وجود ندارد. برنامه ها از امريكا آغاز شد و اينك بيش از 180
كشور عضو “
المپيك ويژه “
هستند. تلاش آنان باعث شد تا كميته بين الملي المپيك در
زمان سامارانش اجازه استفاده از نام “
المپيك “
را به اين مجموعه بدهد.
اما
نگاه “
المپيك ويژه “
به كم توانان ذهني باعث شده است تا فلسفه و راهبردي
ويژه نيز براي انجام مسابقات و بازيها در نظر بگيرند. اينجا خبري از
“
ورزش قهرماني “
- به شكلي كه در ساير مسابقات المپيك وجود دارد نيست و
به نوعي هم برنده هستند، همه مي آيند تا تلاش كنند و به رقابتي سالم دست
زنند، همه جايزه، مدال و يادبود دريافت نمايند، همه بگويند كه جزئي از
جامعه انساني هستند. آنها تلاش مي كنند كه بگويند
“
ما را هم بپذيريد ، ما توانا هستيم “
.
نكته
جالب توجه ديگر در برنامه ها و تشكيلات “
المپيك ويژه “
، تمركز بر فعاليتهاي غيردولتي و داوطلبانه است ، سازمانها و شركتهاي
بسياري در سراسر دنيا از “
المپيك ويژه “
حمايت مي كنند، در رأس تشكيلات ملي در هر كشور افراد صاحب نام با ديدگاهي
روشن نسبت به توانمندي، معلولان ذهني قرار دارند، هنرمندان ورزشكاران و
سايرين به صورتي داوطلبانه در برنامه هاي مختلف “
المپيك ويژه “
را به حمايت از اين افراد مي پردازند و اين سيري است كه
در ايران نيز بايد بشكلي جدي پيگيري شود.
خوشبختانه به همت برخي از دوستان فعاليت المپيك ويژه در ايران نيز از سوي
مؤسسه بازتواني ويژه معلولان ذهني مدتي است كه آغاز شده است و براي اولين
بار ، ورزشكاران كم توان ذهني ، هم اكنون در ايرلند در يازدهمين دوره
بازيها شركت كرده اند. “
المپيك ويژه 2003 “
در حالي در كشور ايرلند برگزار مي شود كه براي نخستين
بار تعداد ورزشكاران شركت كننده در آن به 7 هزار نفر از 15 كشور رسيده است
. به نظر مي رسد قريب به 20 هزار نفر از سراسر دنيا براي شركت در اين
برنامه عازم ايرلند شده اند و قريب به 30 هزار داوطلب اجراي بازيها را بر
عهده دارند. هر چند قرار بود تيمي 37 نفره از ايران در بازيها شركت نمايند،
ليكن بعلت برخي مشكلات ايجاد شده ، تعداد 19 نفر از ورزشكاران (15 پسر و 4
دختر) در ورزشهاي دوميداني، شنا، تنيس روي ميز و فوتبال نمايندگان ايران
خواهند بود كه اميدارم با دست پر به ميهن بازگردند.
شعار
اين دوره از بازيها، “
همدلي ، سهيم شدن در احساسات”
انتخاب شده است. آنچه اين روزها در ايرلند اتفاق مي افتد، چيزي جز همدلي
نيست، تلاش مجموعه اي عظيم براي سهيم شدن در احساسات 7 هزار ورزشكار كم
توان ذهني، جز با “
همدلي “
امكان پذير نخواهد بود. آرزو مي كنم “
المپيك ويژه “
ايران هم در فعاليتهاي آتي خود با چنين رويكردي و با استفاده از همدلي همه
دست اندركاران ورزش و آموزش و پرورش و توانبخشي ….
مي تواند زمينه ارتقاء و جايگاه كم توانان ذهني در جامعه را فراهم نمايند.
